Vijf spreekpunten uit Gent-Wevelgem 2020

Een spannende terugkeer van de geplaveide klassiekers

De kopgroep op Gent-Wevelgem 2020 (Foto door Luc Claessen / Getty Images)

Er gebeurt momenteel veel in de wielerwereld, met de Giro d’Italia nadert nu zijn tweede week, maar twee spannende edities van Gent-Wevelgem vandaag herinnerden ons eraan hoe onmisbaar de kasseiklassiekers zijn.

Zowel de heren- als de damesrace zorgden voor meedogenloze opwinding. De mannenrace begon al vroeg toen Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) versnelde met nog 70 km te rijden, en ging zo door tot de laatste kilometers waar de kopgroep elkaar bleef aanvallen.

De dameskoers begon op een vergelijkbare manier, waarbij de belangrijkste selecties al net zo vroeg werden gemaakt, en ontwikkelde zich vervolgens tot een spannende achtervolging tussen een kopgroep en een achtervolgend peloton met sprinters als Lorena Wiebes die snakken naar een kans om naar de overwinning te sprinten.

Het weer speelde ook een rol. De kou en de wind zorgden voor pittig, hard racen, terwijl regen de zogenaamde ‘Plugstreets’ zandwegen veranderde in natte modderbaden die bijna niet te berijden waren.

Het is misschien eerder oktober dan de lente, en de annulering van Parijs-Roubaix maakt er misschien een afgekapte aangelegenheid van, maar dit korte seizoen van geplaveide klassiekers is het wachten waard als het op deze manier doorgaat – met de Ronde van Vlaanderen waarschijnlijk het hoogtepunt.

Mads Pedersen rijdt als een wereldkampioen

Mads Pedersen wint Gent-Wevelgem 2020 (Foto door Luc Claessen / Getty Images)

Mads Pedersen (Trek-Segafredo) zou afgelopen voorjaar schitterend in de regenboogtrui de Classics rijden. De kasseien zijn waar hij echt uitblinkt, en hij moet er naar uitgekeken hebben om te laten zien wat hij kon doen als wereldkampioen nadat hij vorig jaar de regenachtige wegrace in Yorkshire had gewonnen.

>>> Mads Pedersen pakt de overwinning in het zwaarbevochten Gent-Wevelgem 2020

Door het vernieuwde seizoen vinden de meeste van de kasseiklassiekers pas nu plaats, in oktober, sinds wanneer Pedersen de trui heeft moeten overhandigen aan de nieuwe kampioen, Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step).

Vandaag liet zien hoeveel hij de regenboogtrui in de Klassiekers zou hebben geëerd als hij de kans had gekregen. Hij reed al vroeg goed, kwam in een sterke kopgroep terecht met nog 60 km te rijden, en was in de laatste kilometers alert op het gevaar toen de andere favorieten elkaar aankeken als het trio van Florian Sénéchal (Deceuninck-Quick -Step), Matteo Trentin (CCC) en Alberto Bettiol (EF Pro Cycling).

Hij deed veel moeite om op eigen kracht naar hen te overbruggen, maar had nog genoeg in de tank om ze allemaal te verslaan in de sprint. Het was een mooie weergave van de mix van kracht, tactische intelligentie, weerstand tegen slecht weer en snelle sprint die Pedersen zo’n kwaliteitsrijder voor de klassiekers maakt.

Van der Poel en Van Aert heffen elkaar op

Wout van Aert op Gent-Wevelgem 2020 (Foto door Luc Claessen / Getty Images)

De herenkoers werd aangekondigd als de eerste grote strijd tussen Wout van Aert (Jumbo-Visma) en Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix), en de twee stelden niet teleur – ook al wisten ze maar respectievelijk achtste en negende te eindigen.

Het grootste deel van de race leken ze op de sterkste rijders. Van der Poel explodeerde het peloton met versnellingen in stukken tijdens de cruciale vlaag van geplaveide beklimmingen en onverharde wegen die voor de lange vlakke aanloop naar de finish kwamen, en de twee reden zij aan zij de laatste beklimming van Kemmelberg op, blijkbaar onafscheidelijk.

>>> Wout van Aert: ‘Van der Poel wil liever dat ik verloor dan dat hij won’

Inderdaad, ze bleven gelijkmatig verdeeld in de finale van de race, wat nadelig bleek voor hun kansen. Zich ervan bewust dat de ander hun belangrijkste rivaal was voor de overwinning, schakelden ze elkaar effectief uit, waarbij Van der Poel al zijn energie gebruikte om de aanval van Van Aert te neutraliseren, en geen van beiden slaagde erin om de beslissende racewinnende zet te volgen.

“Er was één renner die niet wilde winnen en alleen maar naar mij keek”, zei een gefrustreerde Van Aert op het einde. “Ja, het was Mathieu van der Poel. Blijkbaar heeft hij liever dat ik verloor dan dat hij zelf won. “

Er blijft blijkbaar een naald in hun rivaliteit, die de Ronde van Vlaanderen volgende week fascinerend zet.

Jolien D’hoore terug naar manieren om te winnen

Jolien D’hoore (Boels Dolmans Cycling Team) wint Gent-Wevelgem In Flanders Fields 2020 (Foto door Bas Czerwinski / Getty Images)

Het is alweer een tijdje geleden dat we het beste van Jolien D’hoore voor het laatst hebben gezien. Sinds de lockdown heeft ze de Giro Rosa verlaten en is ze buiten de tijdslimiet geëindigd op La Course, terwijl ze vorig jaar geen overwinning behaalde op elite-niveau in Oxfordshire tijdens de Women’s Tour.

Maar vandaag was ze weer op haar best en herinnerde ze iedereen eraan wat een formidabele tegenstander ze is als ze in vorm is.

>>> Jolien D’hoore wint een spannende editie van de vrouwenkoers Gent-Wevelgem

Niet alleen haar sprint, die ze perfect getimed om Lotte Kopecky (Lotto-Soudal) te verslaan, maakte indruk. Het feit dat ze erin slaagde de kopgroep te bereiken, ondanks de hevigheid van het klimmen waarmee de renners te kampen hadden, was een echt machtsvertoon, vooral omdat andere sprintspecialisten zoals Lorena Wiebes (Sunweb) op drift bleven. .

Dit is de eerste overwinning van D’hoore in Gent-Wevelgem van haar carrière, nadat ze eerder als tweede eindigde in zowel 2018 als 2017, en op deze vorm ziet ze er ook heel goed uit voor de Ronde van Vlaanderen.

Numerieke voordelen vertalen zich niet helemaal in overwinning

De kopgroep op Gent-Wevelgem 2020 (Foto door Bas Czerwinski / Getty Images)

Zowel de heren- als de dameswedstrijden van Gent-Wevelgem lieten zien hoe individueel vermogen de teamkracht kan overtroeven, zelfs in de complexe tactische omstandigheden van de voorjaarsklassiekers.

Zoals zo vaak pochte Deceuninck-Quick-Step de meeste cijfers in de finale van de mannenrace, met Florian Sénéchal, Yves Lampaert en Kasper Asgreen die allemaal deel uitmaakten van de achtervolgende groep die de kopgroep pakte op de slotklim van de Kemmelberg. .

Meestal slaagt het team erin om te winnen van dergelijke omstandigheden en pasten ze hun vertrouwde tactiek toe om renners afwisselend van voren te schieten. Maar deze keer kwamen ze net tekort, omdat Senechal Pedersen niet helemaal kon verslaan in de sprint en genoegen moest nemen met de tweede plaats.

Bij de dames plaatste Trek-Segafredo ook drie renners in de kopgroep, maar kwam uiteindelijk niet in de buurt van de overwinning. Ellen van Dijk en Elisa Longo Borghini maakten allebei tevergeefs, terwijl Lizzie Deignan de benen miste in de sprint en slechts achtste eindigde.

Nadat ze met succes hun doel hadden bereikt om de meeste hoofdsprinters op de beklimmingen te laten vallen en er vervolgens voor te zorgen dat ze niet terugkwamen in de vlakke aanloop naar de finish, zullen ze teleurgesteld zijn dat ze de klus niet kunnen afmaken. , en zetten hun huidige hete winning streak voort.