Trixi Worrack rijdt na twee decennia als prof de zonsondergang in

“], “filter”: “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote” }”>

Het damespeloton verliest deze winter een van zijn langst bestaande leden.

Na bijna twee decennia in het peloton en de helft van haar leven, trekt Trek-Segafredo’s Trixi Worrack Eerder deze maand hing ze haar racesturen op na de Women’s Tour in Groot-Brittannië.

Met 40 jaar is Worrack een van de oudste ruiters die deze winter met pensioen gaat, met Anna van der Breggen die bijna 10 jaar jonger is dan zij. Worrack had tot voor kort niet nagedacht over zijn pensioen, maar leeftijd en omstandigheden betekenen dat dit het juiste moment is voor de Duitser.

Lees ook: Van Anna van der Breggen tot Ruth Winder: Zes ruiters die in 2021 met pensioen gaan

“Ik ben nu 40 en we hebben ook een gezin sinds dit jaar en dat is ook een groot deel omdat ik nu niet zo veel wil reizen”, vertelde Worrack VeloNieuws. “Ik heb nooit echt een datum geprikt. Vorig jaar was de eerste keer dat ik dacht dat volgend jaar mijn laatste jaar zou zijn.

“Ik ging gewoon mee en ik heb ook genoten van mijn teams waar ik heb gespeeld. Het maakt het veel gemakkelijker. Als je een team hebt, dan zorgt het ervoor dat je een of twee jaar hebt die je gelukkig maken, dan stop je misschien. Ik had altijd goede teams, dus dat maakt het veel makkelijker. Ik dacht nooit na wanneer ik moest stoppen. Pas vorig jaar dacht ik dat ik moest stoppen.”

Dus, wat nu voor Worrack?

Welnu, enige tijd doorgebracht zonder de fiets die al zo lang haar constante metgezel is voordat ze er weer in blijft steken met enkele toekomstige sterren.

Lees ook: Trixi Worrack is stoer: ‘Gelukkig word je geboren met twee nieren’‘

“Ik denk dat ik de fiets een paar maanden ga wegzetten. Ik hou van sporten en fietsen, maar het is niet mijn passie. Ik wil graag fit blijven, maar het hoeft niet per se te fietsen”, zegt ze.

“Ik word trainer in mijn regio voor vrouwenwielrennen. Het zal niet zo internationaal zijn als hier [at Trek-Segafredo] voorlopig maar voor volgend jaar zal het de eerste zijn in mijn regio en dan wordt het misschien groter.

Een erfenis achtergelaten

Tijdens haar carrière is Worrack een van de meest deskundige en een van de meest geliefde figuren binnen het stel geworden. Haar Trek-Segafredo-teamgenoten die berichten op de achterkant van hun startnummers schreven voor de laatste etappe van de Women’s Tour was een klein gebaar dat de genegenheid toont waarmee ze wordt vastgehouden.

Een opmerking van haar voormalige teamgenoot, Lisa Brennauer, op de Instagram-pagina van Worrack, die vol staat met prachtige artistieke afbeeldingen, vat een beetje van haar persoonlijkheid samen.

“Je posts zijn een beetje zoals jij bent. Je spreekt niet zo vaak, maar als je het doet, is het altijd heel waardevol’, schreef Brennauer.

Worracks rustige karakter en zachte houding verbergen een ijzersterk interieur dat haar tijdens haar carrière goed van pas is gekomen. Die innerlijke vastberadenheid hielp haar door een van de meest uitdagende verwondingen te komen die ze als ruiter heeft opgelopen toen haar nier werd verwijderd na een horrorcrash in de Trofeo Alfredo Binda in 2016.

De crash had bijna een einde aan haar leven gemaakt, niet alleen aan haar carrière.

Er waren ook enkele zeer goede momenten voor Worrack, zoals haar vijf wereldtitels in de ploegentijdrit en tal van andere overwinningen.

Na de helft van haar leven in de sport kijkt Worrack er naar uit om iets nieuws te proberen, maar ze zal missen wat ze achterlaat.

“Er zijn twee kanten, ik ben een beetje blij maar ook verdrietig dat het na 20 jaar voorbij is. Ik hou ook echt van het team, dus ik ben verdrietig om mijn teamgenoten en ook de staf te verlaten omdat ik er echt van geniet. We hebben echt genoten deze week [at the Women’s Tour], dus het is een mooie afwerking,” vertelde ze aan VeloNieuws.

“Ik heb tijdens mijn carrière ups en downs gehad. Sommige jaren waren echt goed, en toen was ik geblesseerd en had ik hele slechte jaren. Het ging op en neer, maar het was niet altijd slecht. Ik heb hele mooie herinneringen aan mijn carrière, ik heb veel gereisd, ik heb veel gezien. Het maakt er een groot deel van uit.”

In de afgelopen twee decennia heeft Worrack veel zien veranderen tijdens haar carrière. Er was een tijd dat zij als ruiter met een leefbaar salaris een zeldzaamheid was in het peloton. Hoewel er op dat gebied nog veel werk aan de winkel is, krijgen veel meer vrouwelijke wielrenners een behoorlijk leefbaar loon dan toen Worrack haar eerste stappen in de sport zette.

Bijna alle aspecten van het vrouwenwielrennen worden ontwikkeld en naar voren geschoven, en Worrack heeft genoten van de rit en ze wil niet dat het stopt.

“Zeker, de teams zijn veel groter sinds ik begon. Er waren maar een of twee grote teams toen ik begon’, zei Worrack. “De rest waren gewoon kleinere teams, maar nu zie je dat elk team een ​​grote bus heeft. De ondersteuning is zeker veel beter, dus dat maakt de vrouwen ook veel professioneler. Het stel is veel sterker geworden.

“Ik zou graag zien dat het zo blijft verbeteren en ook dat je meer op tv kunt zien, waar we nu meer van hebben. Ik vind dat heel mooi om te zien en ik denk dat het elk jaar beter wordt.”