Tour de France 2021: Ineos Grenadiers klaar voor zwaarste race ooit

Het is een bekend gezicht in Frankrijk – het beroemde donkerblauwe shirt met rode bies, iconisch na zoveel succes in topsportcompetities de laatste tijd.

Ineos heeft waarschijnlijk het grootste budget van de sport – geschat op ongeveer £ 40 miljoen per jaar – maar ze beginnen de Tour op een vreemde plek – als underdogs.

De verrassing van vorig jaar capitulatie en stopzetting van Egan Bernal in de Alpen leidde ertoe dat de race werd gedomineerd door twee Sloveense renners.

Tadej Pogacar won voor VAE-Emirates onder dramatische omstandigheden na de andere verrassende capitulatie van de race – Primoz Roglic foldde tijdens de tijdrit van de voorlaatste etappe, nadat hij en zijn Jumbo-Visma-team bijna de hele race van drie weken onder controle hadden.

Roglic, 31, heeft sindsdien won de Vuelta a Espana terwijl Pogacar, 22, onaantastbaar is geweest – schijnbaar een stap omhoog van echt talent naar een status waarvan wielergrootheid wordt aangenomen.

Brailsford’s vechtpraat

Ineos-teambaas Sir Dave Brailsford lijkt niet al te bezorgd – hij waarschuwt rivalen om “het onverwachte te verwachten”.

“We hebben onze racefilosofie dit seizoen veranderd om opener en agressiever te zijn”, zei hij.

Het lijdt geen twijfel dat de teamselectie agressief is – winnaar Geraint Thomas van 2018 keert veel sterker terug na een afwezigheid van een jaar, samen met de waarschijnlijke andere beschermde koprijder Richard Carapaz uit Ecuador, die de opwarmrace van de Tour de Suisse won.

Giro d’Italia-winnaar Tao Geoghegan Hart steunt beide, samen met nog eens vijf renners die zelf races zouden kunnen winnen – tenzij ze het misschien tegen de Slovenen hadden.

Sinds de inaugurele Tour van het team in 2010 is er nog nooit zo’n ontmoedigend talent tegen hen geweest als Pogacar – of zo’n ontmoedigende afleiding in Roglic.

Ineos heeft sinds 2012 zeven Tours gewonnen, waarmee de ‘Sky Train’ is geperfectioneerd – het potentieel van teamwerk wordt geoptimaliseerd en de renners worden gekozen die het beste de beschermde koploper aanvullen, ten koste van het winnen van individuele sprintetappes en tijdritten onderweg.

Zij zullen dit jaar het ultieme team moeten zijn om Pogacar te stoppen.

Hij is sinds de Tour van vorig jaar één keer verslagen in een etappekoers – door Roglic, op een lager niveau.

Roglic toonde ondertussen opnieuw feilbaarheid in de laatste etappes van een race – hij crashte twee keer en verspeelde de overwinning in de laatste etappe van Parijs-Nice dit jaar.

De route

Het parcours van de Tour van dit jaar is even gevarieerd als altijd, maar heeft net als vorig jaar twee belangrijke tijdritten.

Roglic behoort tot de beste ter wereld op een tijdritfiets en Pogacar nam elke twijfel over zijn kunnen weg toen hij nam vorig jaar geel mee naar La Planche des Belles Filles.

Thomas heeft echter al eerder indrukwekkende overwinningen behaald op kortere parcoursen in de Tour – en de voorlaatste etappe van dit jaar is precies dat.

Maar het zou allemaal kunnen worden besloten in de bergen, waar Carapaz tot leven zal komen – een dubbele beklimming van de iconische Mont Ventoux helpt het gebrek aan actie in de Franse Alpen goed te maken, en een zware laatste week in en rond de Pyreneeën zal slechts als testen.

Geen enkele rijder heeft een duidelijk voordeel op deze route.

Froome’s langverwachte terugkeer

Ineos zijn niet de enige Britse iconen die op zoek zijn naar de goede tijden.

Viervoudig winnaar Chris Froome rijdt voor het eerst sinds 2018 in een Tour na vol te houden afschuwelijke verwondingen tijdens de warming-uprace van het Criterium du Dauphine 2019.

De revalidatie van de 36-jarige is pijnlijk geweest, met fysieke en psychologische tegenslagen naast een wereldwijde pandemie.

Na de onvermijdelijke fanfare van vorig jaar van zijn miljoenendeal om lid te worden van een team dat eigendom is van en wordt gerund door miljardair Sylvan Adams, neemt Froome ontslag in een ondersteunende rol.

Zijn prestaties zijn dit seizoen ver achtergebleven, waardoor hij veel tijd verloor aan het peloton en vaak minuten achterliep.

Froome heeft toegegeven dat hij hoopte dat zijn herstel “sneller zou zijn geweest”, maar zijn meerdere fracturen hebben veel complicaties veroorzaakt en hij heeft meer dan eens “een stap terug moeten doen om vooruit te komen”.

Hoe meer details hij ingaat, hoe meer je beseft hoeveel geluk hij heeft om überhaupt te fietsen.

Cavendish comeback

Een Brit die vrijwel alles zal vieren wat er ook gebeurt, is Mark Cavendish.

De 36-jarige beweerde in tranen dat zijn schitterende carrière vorig jaar “waarschijnlijk voorbij” was, voordat hij onverwachts werd opgepikt door het Belgische topteam Deceuninck-Quick Step om te helpen in te vullen terwijl Fabio Jakobsen herstelde van verschrikkelijk hoofdletsel opgelopen bij een valpartij in de Ronde van Polen.

Gevraagd of Cavendish daarna nog een rol zou spelen in de Tour vier etappes winnen in Turkije in april reageerde een insider: “Gedraag je.”

Maar een blessure van Sam Bennett, winnaar van de groene trui van vorig jaar, liet Quick Step weinig keus.

Cavendish is een van de meest succesvolle renners in de sport, slechts vier Tour-etappes minder dan het record van Eddy Merckx.

Niemand verwacht dat hij dat nu evenaart, maar dit is geen gouden tijdperk van sprinters – Caleb Ewan uit Australië en Arnaud Demare uit Frankrijk zijn de snelste, maar niet de meest consistente in een veld dat meerdere winnaars van de sprintetappes zou kunnen zien.

En dan zijn er nog de puncheurs – de explosieve eendagsrenners die ook strijden om de groene trui, waaronder zevenvoudig winnaar Peter Sagan, de machtige Nederlandse debutant Mathieu van der Poel en de grommende Franse held Julian Alaphilippe.

Alaphilippe heeft al meerdere keren geel gedragen, vooral tijdens zijn dappere poging om de eindzege in 2019 te behalen.

Maar hij is niet gebouwd voor het hooggebergte, en zonder dat soort renner zal Frankrijk wachten op zijn eerste gele trui sinds Bernard Hinault in 1985 vrijwel zeker minstens een jaar langer pijn doen.