Grand Prix van Mexico-Stad: Valtteri Bottas over zijn nieuwe fietsrace en klimaatproblemen

Er zit eenvoud in de dichte bossen en eindeloze meren van Finland – die een bron van grote trots zijn voor de mensen.

Die geografie is de reden waarom zoveel Finse sportgrootheden, zoals Juha Kankkunen en Kimi Raikkonen, hun weg naar de autosport vinden – gedwongen als ze zijn om een ​​auto te besturen vanaf een pre-legale leeftijd om zich te verplaatsen.

Maar in mindere mate de huidige nummer één coureur van Finland, die zijn leven begon door het meedogenloze parcours van Zuid-Finland op de fiets te doorkruisen.

“Mijn dagelijkse woon-werkverkeer naar school, zelfs als het sneeuwde of regende of wat dan ook, was op de fiets”, zegt Bottas.

“Voor mij was het een normaal woon-werkverkeer, dus ik vond het niet zo moeilijk – ik raakte eraan gewend en het natte weer.”

De grindrevolutie

Fiets eerst: het is een boodschap waar velen van ons in steden over de hele wereld tegenwoordig aan wennen.

En Bottas, 33, een man die zijn deel van fossiele brandstoffen heeft verbrand door 10 Formule 1-races voor Mercedes te winnen, heeft zich aangesloten bij de revolutie: verliefd worden op grindracen – een rage van het nemen van racefietsen met drop-handvat met meer versnellingen en dikkere banden en laaiend over de onverharde wegen van de wereld.

Er is zelfs een wereldkampioenschap, de mannenrace van dit jaar werd gewonnen door de Belg Gianni Vermeersch, terwijl de nieuwe aanwinst van Ineos Grenadiers, Pauline Ferrand-Prevot uit Frankrijk, de vrouwentitel pakte.

“Gravelracen is iets dat heel snel groeit en steeds populairder wordt, vooral in de Verenigde Staten”, zegt Bottas.

“Ik heb vorig jaar mijn eerste gravelrace gereden in Steamboat Springs – SBT GRVL [near Denver, Colorado]. De meeste mensen gaan mountainbiken en wielrennen op de weg, maar het geeft je gewoon de mogelijkheid om wat meer te verkennen – op wegen zonder verkeer of zonder mensen. Dat is het mooie eraan.”

Zo cool dat hij zijn eigen race voor volgend jaar heeft gelanceerd – FNLD GRVL, tegenover hetzelfde natuurfenomeen waar hij opgroeide rond Lahti – een Finse stad met 120.000 mensen, en een stad die Bottas heeft gekozen als ambassadeur om verandering teweeg te brengen in haar omgeving te behouden.

“Ik probeer betrokken te raken bij een aantal van mijn passies – de natuur, fietsen, en een andere is koffie … ongetwijfeld goed, er zal goede koffie zijn in de race.

“Ik beloon mezelf graag na een ritje met een biertje of een gin-tonic, dus dat zou een kans kunnen zijn. Ik denk dat er een paar dingen zullen zijn die verband houden met het evenement waar ik bij betrokken ben en waar ik een passie voor heb.

“Het is heel gewoon voor mensen [in gravel cycling] om kampvuren te hebben en marshmallows te koken of zoiets, maar de natuur in Finland is iets dat we zullen proberen toegankelijk te maken voor mensen om te verkennen – dan misschien een sauna nemen of gaan zwemmen direct na de race.”

Maar een andere katalysator voor zijn passie voor twee wielen komt van zijn partner, profwielrenner Tiffany Cromwell, die ook op grind racet – ze werd zesde in de bovengenoemde werelden – als ze niet op pad is voor Canyon-Sram tijdens de Women’s World Tour.

Bottas vervolgt: “Met [car] racen toen ik systematischer begon te trainen, was fietsen altijd een onderdeel van cardio voor mij. Maar toen ik Tiffany ontmoette, ging mijn wielersport naar een hoger niveau, zou ik zeggen, en de interesse ook.”

Het paar opereert nu vanuit Monaco – waar de winkels “70 meter verderop zijn – klus geklaard”. Maar als ze onderweg zijn, is dat meestal op de fiets.

“Als ik een zware training of zelfs een race doe, doe ik het vooral voor de lol om mezelf uit te dagen. Ik vind het leuk om mezelf tot het uiterste te drijven. Als je zelfs van een grindrace van twee of drie uur houdt en je besteedt het meeste van de race op je maximale hartslag … het is behoorlijk pijnlijk, dus het is iets dat je op een bepaalde manier moeilijker maakt. Het is echt een sport waarmee je nog verder kunt gaan dan je dacht te kunnen gaan. Het is heel bevredigend. “

Vrijheid, maar voor hoe lang?

Maar het zijn niet alleen de fysieke voordelen van fietsen die echt tot de verbeelding van Bottas spreken.

“Voor mij is het een beetje een stress-release”, zegt hij. “Ik kan naar plaatsen gaan die vrij afgelegen zijn, ik kan gaan verkennen en bijna alle stress of F1-gerelateerde dingen achter me laten als ik op mijn fiets stap.

“Voor mij is het mentaal heel belangrijk. Ik hou van de natuur en ik hou van schone lucht, zuiver water, mooie landschappen – hoe minder mensen je kunt zien, hoe beter als ik de verbinding verbreek.”

Ah, ja, de ongemakkelijke waarheid. Bottas racet tegenwoordig voor Alfa Romeo, in een sport die elk seizoen ongeveer 256.000 ton koolstofequivalent afval creëert.

Niet dat de professionele wielersport er per se beter aan toe is: het bestuursorgaan van de UCI moet nog echte cijfers registreren over de CO2-voetafdruk van een sport waarvoor vaak meerdere helikopters en een eindeloze stroom auto’s en motoren nodig zijn.

Bottas weet dit allemaal. En, net als vele anderen, heeft het invloed op hem.

“Ik heb zeker klimaatverandering gezien in Finland – de zomer en de winter worden nu al extremer. Al vanaf mijn kindertijd tot nu zie ik een verschil.

“Sommige plaatsen in Finland zijn echt winderig geworden, en dat was 20 jaar geleden niet zo.”

Bottas is vastbesloten dat zijn aanwezigheid in de F1 en nu in de wielersport positieve veranderingen in zowel de sport als daarbuiten zal beïnvloeden.

“Omdat ik in de F1 zit, is er een grote drang om groener te zijn – het heeft even geduurd, maar eindelijk nemen mensen het serieus. Teams en organisaties steken er echt hun best in.

“Ik ga zeker mijn best doen met dit evenement. Uiteindelijk draait het allemaal om het maken van simpele keuzes, bijvoorbeeld of je naar je werk of naar de supermarkt gaat; neem je je V8-auto of fiets mee? Simpele dingen.”