Annemiek van Vleuten zet haar overwinningsviering op de wereldkampioenschappen voor het eerst in de regenboogtrui voort tijdens de Ronde van Romandië Vrouwelijk van 7-9 oktober.
De Nederlandse ruiter zegt dat er geen druk op haar schouders ligt om te presteren en dat ze gewoon met haar hart zal racen, en wat de uitkomst ook is, ze zal het seizoen op een hoog niveau afsluiten.
“De laatste keer dat ik wereldkampioen was [2019 in Yorkshire] het was het jaar met COVID-19, dus ik weet hoe bijzonder het is om in de regenboogtrui te racen. Ik kon niet wachten om in de regenboogtrui te racen. Ik heb er super veel zin in om hier te zijn en mijn team weer te zien”, aldus Van Vleuten, die won de elite vrouwen wegwedstrijd voor de tweede keer in haar carrière, dit keer in Wollongong in september.
“Ik was de UCI-kalender aan het controleren voor het WK om te zien of er meer races waren dan Romandië. Ik wilde nog steeds graag racen zonder druk. Als er een Tour de France-drukrace op komst was, zou ik niet enthousiast zijn geweest.
“Het is ook leuk om in Romandië te racen, maar zonder veel druk voor mezelf of mijn team op mijn schouders om voor resultaten te gaan.
“Na het WK had ik ervoor kunnen kiezen om mijn elleboog volledig te laten herstellen, maar het is een super mooie kans om in de regenboogtrui te racen.”
Van Vleuten had crashte en brak haar elleboog in de ploegentijdrit gemengd estafette-evenement slechts drie dagen voor de wegwedstrijd voor elite dames. Ze groef echter diep in de wegrace met een laatste wanhopige aanval in de laatste kilometer en zorgde voor een verbluffende en gedenkwaardige solo-overwinning.
In een interview met leden van de pers op donderdag voorafgaand aan de Tour de Romandie, gaf Van Vleuten toe dat haar elleboog nog steeds gevoelig is, maar dat deze binnen vijf of zes weken volledig genezen zou moeten zijn.
“Het was een achtbaan. Mijn elleboog is verrassend genoeg al minder pijnlijk. Na de wegwedstrijd had ik geen reactie in mijn elleboog en het werd niet erger, en daarom ben ik hier altijd”, zei ze.
“Elke dag had ik het gevoel dat het beter ging. Ik had ook het gevoel dat ik naar buiten kon om een beetje te trainen en uit het zadel te komen.
“Ik heb veel koffie- en cakeritten gehad, maar ik probeerde ook uit het zadel te rijden. Ik kon genieten van mijn overwinning zonder de hele tijd aan mijn gebroken elleboog te denken. Het heeft nog wat tijd nodig, maar over vier of vijf weken, het komt goed.”
Van Vleuten zei dat ze ondanks haar blessure en dat haar seizoen nog niet helemaal was afgelopen, toch een klein beetje kon vieren met haar familie en vrienden toen ze vanuit Australië naar Nederland terugkeerde.
“Had ik genoeg tijd om het te vieren? Ik ging uit eten met mijn vrienden en familie om het te vieren. Ik denk dat we in het wielrennen geen tijd hebben om het te vieren omdat we altijd gefocust zijn op onze volgende doelen. Het was super leuk om thuis te ontspannen na het WK”, zei ze.
De lat hoger leggen met bergachtig terrein in Zwitserse race
De Women’s WorldTour wordt afgesloten met de allereerste editie van de Tour de Romandie Féminin in Zwitserland. Er zal niets gemakkelijks zijn aan de driedaagse race, aangezien deze zal plaatsvinden in de omliggende bergen met een beslissende etappe 2-topfinish in Thyon 2000.
Van Vleuten zei verheugd te zijn dat de organisatoren, die ook de al lang bestaande WorldTour Tour de Romandie voor mannen beheren, een bergachtig vrouwenevenement aan de kalender hebben toegevoegd dat de lat voor het vrouwenwielrennen hoger legt.
“Ik ben blij voor de Ronde van Romandië, ze hebben zich ingespannen om deze wedstrijd voor vrouwen te organiseren en het is ook fijn dat ze een goed veld hebben, een mooi parcours, het is hier prachtig”, zei Van Vleuten.
“Ik ben blij dat we verschillende races op onze kalender hebben staan en de Ronde van Romandië is belangrijk en zet een soort andere race neer. Het is moeilijk om heuvelachtige races op de dameskalender te vinden, en er zijn er steeds meer en races die geschikt zijn voor verschillende Met verschillende races wordt het veld meer gefocust op de ontwikkeling van verschillende soorten rijders, het is niet slechts één type rijder die alles kan winnen.
“Het begint ook met het leggen van de lat, als je nooit races hebt die bergop gaan, dan hoeven meisjes niet te trainen voor meer bergopwaartse races. Hoe meer klimraces je creëert, het niveau en de renners zullen zich ontwikkelen voor die races. Het is belangrijk om hebben verschillende races op onze kalender staan.”
Van Vleuten heeft een opmerkelijk seizoen achter de rug met het winnen van de Giro d’Italia Donne, Tour de France-vrouwen en Uitdaging door La Vueltasamen met de wereldtitel in Wollongong.
Op de vraag wat ze van haar eigen prestatie in de Ronde van Romandië zal verwachten, zegt Van Vleuten dat ze erkent dat ze nog steeds herstellende is van haar blessure en dat ze niet in haar beste vorm is.
“Om eerlijk te zijn heb ik een gebroken elleboog en weet ik dat ik niet meer in topvorm ben. Ik verwacht persoonlijk een heel hoog veld, alle klimmers. Voor mezelf weet ik dat ik niet meer 100% ben en Ik verwacht hier met mijn hart te kunnen racen zonder al te veel druk en gewoon te genieten van drie dagen racen in dit prachtige gebied”, zei ze.
“Ik ben niet super gefocust voor deze race, maar ik ben blij om hier te zijn en met mijn team te kunnen racen. Het is leuk, ik race veel races met druk op mijn schouders, dus het is leuk om wat races waar het is om met mijn hart te racen en te zien hoe het gaat. Toch ga ik zondag als een gelukkig mens naar huis, ongeacht het resultaat.”
